Sİ

Çocukluğu bölünmüştü.Büyüyünce belki toparlanırdı parçalar böyle düşünmüştü. O yüzden büyümek istedi hep bir an önce büyümek.Konuşurken bile parçalanırdı sözcükleri kafası darmadağındı. Yazdığı kelimeler bile başka kelimelerin harflerini taşırdı. Bir öykü yazmak isterdi ama kendi öyküsü bile yoktu. kendi öyküsünü başkalarının öyküsü tamamlansın diye parçalamıştı. Sığınmak isterdi kendinden daha büyüğüne ama hep daha büyük yaşardı yaşından. Çocukluğunu bırakmıştı sonunda işte, ve eksik kalmıştı her şey önce birer birerdi eksikleri sonra çoğalmıştı, büyümüştü eksikliği. Si aslında her zaman ağlardı, içi  parçalanırdı  yalnızlara, habersizlere, ruhu kırıklara ve sonunda onlara benzemişti; gölgesi bile kendinden daha büyük olanlara.