En çokta sevdiğine yaksın diye beklerdi kelimelerin gelmesini. Bir kelime ki dünya üzerinde hiç bir sevgiliye yazılmamış, hiç bir sevgilinin kulağına çalınmamış.Düşündü. Karanlıktaydı. Yağmur çiseliyordu. Yoldan geçen biri şemsiyeni açtı. Şemsiye siyahtı. Yağmura siperdi.
Biri dua ediyordu. Biri sokaklara atmıştı kendini, sokaklar daralıyordu, gök yüzü üstüne çöküyordu.
Si, düşündü. Milyon kere düşündü.
Ama Si bilmiyordu. Bir insan kendini hangi kelimelerle sevebilirdi ki!
Şimdi durduğu yerden geçen kendisiydi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder