ev

Senin kapıların kapanınca
evsiz kalıyorum ben
Sen bakmayınca kör...
Duymayınca dilsiz oluyorum
Onca kapı
onca göz
onca kulak,
değil
ille de
sen
ille de
senin kolların
ve
gözlerin
ve
sevmelerin
Tüm kapılar açıksa ve
ardında giremediğim ;
çalsam da günlerce,
yatsam da eşiğinde gecelerce
açılmayan tek kapı kaldıysa şu kainatta
bir sen açmadıysan onu da
yemin olsun ki şu nasırlaşmış ellerime
ve
toprağına bulanmış şu ayaklarıma,
durup bekleyen yüreğime
girmiş sayılmam hiç bir kapıdan
içeriye.
Ben ki ümit ipini bıçakla kesmişim
sonra atmışım tüm iğnelerimi ateşe
Yalnızsam,değilim
Kalabalıksam,değilim.
Bir devri kapattım ben sevgilim
bu korkak
bu tedirgin
bu kapıları aşındırdığım ellerle.
Sen ister gel
ister gelme!