Aklım kendinde değil

Rüzgara dokunuyorum,ikiye yırtmak istiyorum tüm rüzgarları,
Bir yol!... diye bağırıyor içimdeki sükunet
Bir yol açmak için rüzgarlardan azade bana tenimin varlığını dahi hissettirmeyecek
Bir isim!... diye anlatıyor içimdeki ad
Bir isimle anlat derdini, bir isim ol ki kurtar kendi adını tüm eylediklerinden.
Aklım kendinde değil, gördüğüme inanamıyorum, görmediklerim geliyor hatırıma
inanmadın mı yoksa?
-yok, inandım aslında inandım da neden inandığıma bir akıl bulamadım sadece.
diyor içimde ki inanç.
Havasız kalırsak belki yüzümüzü hissetmeyiz, parmaklarımızı falan da...
O zaman bir hiç olur muyuz ki Allahım?
O yollardan hep geçiyorum ben, ayak sesleri daha da normalleştiriyor fikirlerimi
Kaçan fikrimin içine tüküreyim.