Çocuk--ça

Kırıldı kalp, çoğaldı kırıklar ve kırılanlar.
Bir çocuk ki dünyayı sırtında taşır; mahzun ve asi
Kovulur evden, bi günah ve kederli,
Çocuk işte yine de iki lokma için aç, iki güzel söze muhtaç,
Niye geldin bu dünyaya çocuk? Neden, neden, neden ...soldu kaderin?
Sevdik solan kaderini, dudağının kıvrımında ki hüznü ve gülümsemeyi.
Sevdik seni yaratanı, dünyaya getiren anayı, bak(a)mayan babayı
ve sövdük hakkını yiyene, günahını sırtına yüklenene...
Ey yeryüzü ve gökyüzünün habibe'si çocuk
sevdik seni çok!