13 Şubat 2012 Pazartesi

Kaysa ayagim,yere dussem, olsem...babamin kalbine gomseler beni...Sesessizlik ve bilincsizlik sahrasinda gecirdigin nobetlerine es deger simdi kederim. Bir babanin giderken yarattigi hasret ve bosluk duygusu...yeryuzunde ancak olumun doldurabilecegi bir sey! Kalbine gomseler beni cigerimi sancitan yuk...seni oyle bir sevmisim ki, yasami ve olumu yaratana hamdolsun. Kavusma umidimiz mahsere kaldi

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder